بیولوژی کتول

دیابت (یا مرض قند) بیماری است که در آن قند خون (همان گلوکز) به ۲ علت خیلی بالاتر از حد طبیعی است:
۱) یا انسولین در بدن ساخته نمی شود (به علت تخریب یا نقص سلول های انسولین ساز در لوزالمعده) که به آن دیابت نوع ۱ می گویند؛
۲) و یا انسولین تولید می شود اما سلول های بدن نمی توانند به انسولین پاسخ دهند (در اثر از دست رفتن گیرنده انسولین بر سطح سلول های بدن) که به آن دیابت نوع ۲ می گویند.
 
به این ترتیب در دیابت نوع ۱، بیماران ناچارند برای تامین انسولین موردنیاز بدن برای کاهش قندخون، به طور منظم انسولین تزریق کنند که کار دشوار و طاقت فرسایی است.
 
پژوهشگران آمریکایی به سرپرستی پروفسور داگلاس ملتون، اکنون موفق شده اند که سلول های پوست بیماران دیابت نوع ۱ را جداسازی کرده، در آزمایشگاه به سلول های بنیادی (از نوع سلول های iPS که قبلا تعریف کردیم) تبدیل کنند و سپس این سلول های بنیادی تولیدشده در آزمایشگاه را به سلول های انسولین ساز (موسوم به سلول های بتا لوزالمعده) تبدیل کنند. این اولین بار است که سلول های بتای انسولین ساز از سلول های بنیادی خود بیماران دیابتی تولید می شود و در نتیجه نیازی به داروهای سرکوبگر دستگاه ایمنی نیست تا از رد پیوند سلول های بتا ممانعت به عمل آورند. این دستاورد، خبر بسیار مهمی برای بیماران دیابتی است.
 
نکته مهم این است که سلول های انسولین ساز حاصل، توانسته اند در محیط آزمایشگاه و همچنین در مدل موش دیابتی به افزایش قند (گلوکز) در پیرامون خود پاسخ دهند و انسولین ترشح کنند. این یافته به این معنی است که چنانچه این سلول های بتا به بدن بیماران دیابتی پیوند شوند، بعد از هر وعده غذایی که سطح قند خون بالا می رود، می توانند افزایش قند خون را در اطراف خود حس کنند و در پاسخ به آن، انسولین بسازند تا قند خون را کاهش دهد.
 
به گفته دکتر جفری میلمان، نویسنده اول مقاله و پژوهشگر اصلی این پروژه، قرار است این سلول ها در قالب محفظه کوچکی جای داده شوند و به زیر پوست بیماران دیابتی نوع ۱ در جایی که رگهای خونی زیادند، پیوند زده شود. دکتر میلمان امیدوار است که ظرف ۳ تا ۵ سال آینده بتوان این سلول ها را برای تیمار و درمان بالقوه دیابت نوع ۱ در انسان به کار برد.

محققان شیوه جدیدي براي كشتن باكتري‌ها كشف كردند كه بي‌نياز از آنتی بیوتیک بوده و بر پایه فناوری نیمه رساناست.

باکتری مانند استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) تنها باعث عفونت های مرگبار نمی شود، بلکه آنتی بیوتیک های متداول نیز بر روی آنها بی تأثیر هستند؛ همچنین خطر تبدیل شدن به باکتری مقاوم در برابر آنتی بیوتیک در مورد باکتری های ساده و قابل کنترل نیز وجود دارد.

محققان شیمی پژوهشکده IBM در آلمادن کالیفرنیا در جریان تحقیقات موفق به كشف موادی شدند که در زمان تشکیل زنجیره برای شکل‌دهی پلیمر، قادر به تولید بار الکترواستاتیک هستند.

محققان کنجکاو شدند که آیا این پلیمر کاربردهای دیگری دارد و این مسأله منجر به ایجاد کاربرد موسوم به «پلیمرهای نینجا» شد.

زمانیکه اجزای پلیمرهای نینجا به جریان خون یا آب معرفی می شوند، به ساختارهای نانو زیست سازگار (نینجا) تبدیل می‌شوند که بصورت الکترو استاتیکی به سمت سلول های آلوده کشیده شده، اما سلول های سالم را تحت تأثیر قرار نمی‌دهند. پس از رسیدن به سلول‌های آلوده، باکتری نابود شده و هیچ گونه عوارض جانبی یا تجمع در بدن گزارش نشده است.

«جیم هدریک» از محققان این پژوهش تأکید می کند: مکانیسمی که این پلیمرها برای مبارزه با باکتری استفاده می کنند، با شیوه ضد باکتری آنتی بیوتیک ها کاملا متفاوت است.

پلیمرها عملکرد سیستم ایمنی را تقلید می کنند: پلیمر به غشاء باکتری می‌چسبد و باعث بی ثباتی غشا می‌شود، در نتیجه فرصت کمی برای ایجاد مقاومت در برابر پلیمر بوجود می‌آید.

علاوه بر کاربردهای پلیمرهای نینجا در پزشکی، محققان امیدوارند که از این پلیمر در محصولات ضد باکتری مانند پاک کننده ها و جایگزین شدن به جای مواد ضد میکروبی در خمیردندان، دهانشویه و بسته بندی مواد غذایی استفاده کنند.

دانشمندان استرالیایی یک گام به تولید واکسن برای ویروس مرگبار HIV نزدیک شده اند.

به گزارش مهر، محققان دانشگاه آدلاید و بیمارستان کوئین الیزابت از ویروس شایع سرماخوردگی برای ورود واکسن مبتنی بر DNA به سیستم ایمنی موش های آزمایشگاهی استفاده کرده اند.

این تیم تحقیق، واکسن را در نواحی ای از بدن که بیشتر درگیر عفونت HIV می شود وارد کردند و دریافتند نتیجه آزمایش شامل کاهش قابل توجه میزان عفونت در موش ها بوده است.

به گفته گروبر باک، سرپرست تیم تحقیق، «کشف ما بسیار امیدبخش بوده و قطعا ما در مسیر درستی حرکت می کنیم.»

وی در اامه می افزاید: «بعد از گذشت ۴ سال از مدت مطالعه، ما توانستیم با این ویروس شایع سرماخوردگی، پروتئین های HIV را کدگذاری کرده و موش ها را واکسینه کنیم. ما توانستیم در سطوح مخاطی، ایمنی ایجاد کنیم.»