بیولوژی کتول

دو نوع عمده از سلول‌های عمومی در لوبول‌های کبد وجود دارد؛ سلول‌های پارانشیمی و غیرپارانشیمی. ۸۰٪ حجم کبد را سلول‌های پارانشیم تشکیل داده وهپاتوسیت نامیده می‌شوند. سلول‌های غیرپارانشیمی ۴۰٪ از تعداد کل سلول‌های کبد را تشکیل می‌دهند اما تنها ۶٫۵٪ حجم کبد را شامل می‌شوند. سلول‌های آندوتلیال سینوسی کبدی، سلول‌های کوپفر و سلول‌های ستاره‌ای کبدی تعدادی از سلول‌های غیرپارانشیمی سینوس کبدهستند. هپاتوسیتها ، سلولهای بزرگی هستند با یک یا دوهسته که هسته آنها درشت ، کروی ، روشن و دارای هستک مشخص می‌باشند. پروتئینهای سیستم کمپلمانبه شکل زیموژن Zymogen (مولکولهایی که توسط شکسته شدن ساختمان پروتئینی فعال میشوند) در تمامی مایعات بدن و بافتها بدون ایجاد هرگونه عارضه ای وجود دارند.. این پروتئینها توسط سلولهای کبدی (هپاتوسیتها) ، ماکروفاژهای بافتی ، سلولهای اپی تلیال مجاری گوارشی و مونوسیت های خونی ساخته می شوند.

سوخت های زیستی

سوخت های زیستی از موجودات زنده و یا از سوخت و ساز محصولات فرعی (مواد زائد آلی و یا مواد غذایی) تولید می شود.

در مورد سوخت های زیستی، باید بیش از 80 درصد مواد تجدید پذیر باشد. این سوخت از فرآیند فتوسنتز مشتق شده و در نتیجه اغلب به عنوان یک منبع انرژی خورشیدی در نظر گرفته می شود. نمونه هایی از تثبیت کربن در گیاهان و ریز جلبک ها رخ می دهد. این سوخت توسط یک تبدیل زیست توده ساخته شده است (زیست توده اشاره به موجودات زنده، مانند گیاهان دارد). این زیست توده می تواند به انرژی مناسب حاوی مواد به سه روش مختلف تبدیل شود :تبدیل حرارتی، تبدیل شیمیایی، و تبدیل بیوشیمیایی.

تبدیل زیست توده منجر به تولید سوخت در سه حالت جامد ، مایع و گازی می شود.

زیست توده جدید را می توان برای سوخت های زیستی استفاده کرد. محبوبیت سوخت های زیستی به دلیل افزایش قیمت نفت و نیاز به امنیت انرژی افزایش یافته است. جوانب مثبت و منفی زیادی در مورد استفاده از سوخت های زیستی به عنوان یک منبع انرژی وجود دارد.

اتانول زیستی، الکلی است که توسط فرآیند تخمیر، عمدتا از کربوهیدرات تولید شده در قند و نشاسته ی محصولاتی مانند ذرت، نیشکر، ذرت شیرین به دست می آید.

زیست توده سلولزی، که از منابع غیر غذایی، مانند درختان و چمن به دست می آید، نیز به عنوان یک ماده خام برای تولید اتانول توسعه یافته است. اتانول را می توان به عنوان سوخت برای وسایل نقلیه در حالت خالص استفاده کرد، اما معمولا به عنوان یک افزودنی بنزین برای افزایش اکتان و بهبود تولید گازهای گلخانه ای خودرو استفاده می شود.

سوخت زیستی را می توان به عنوان سوخت برای وسایل نقلیه در حالت خالص استفاده کرد ، اما معمولا به عنوان یک مکمل گازوئیل برای کاهش سطح ذرات، مونوکسید کربن و هیدروکربنها از وسایل نقلیه دیزلی استفاده می شود.

مسائل مختلف اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و فنی مربوط به تولید و استفاده از سوخت های زیستی، که در رسانه های عمومی و مجلات علمی بحث شده است وجود دارد. این مسائل عبارتند از: اثر تعدیل قیمت نفت، بحث “مواد غذایی در مقابل سوخت”، پتانسیل کاهش فقر، سطح انتشار کربن، تولید سوخت های زیستی پایدار، جنگل زدایی و فرسایش خاک، از دست دادن تنوع زیستی، تاثیر بر منابع آب، محرومیت اجتماعی روستایی و بی عدالتی، مهاجرت زاغه نشینان، و انتشار اکسید نیتروژن.

اکثر سوخت های مربوط به حمل و نقل، مایع هستند چرا که وسایل نقلیه معمولا نیاز به چگالی انرژی بالایی دارند. این به طور طبیعی در مایعات و جامدات رخ می دهد. چگالی انرژی بالا نیز می تواند توسط یک موتور احتراق داخلی فراهم شود. این موتور نیاز به سوخت های پاک دارد. سوخت های پاک به طور معمول از مایعات و گازها ساخته می شوند. بنابراین، مایعات هر دوی این شرط ها را داراست.

اتانول زیستی، الکل بیولوژیکی است که ترکیبات آن، اتانول و معمولا کمتر پروپانول و بوتانول است که توسط عمل میکروارگانیسم ها و آنزیم ها از طریق تخمیر قند یا نشاسته (ساده ترین)، یا سلولز (سخت ترین) تولید می شود.

بیو بوتانول (که بیو گازولین نیز نامیده می شود)، اغلب ادعا می شود می توان به عنوان جایگزین بنزین به کار برد، چرا که می توان آن را به طور مستقیم در موتورهای بنزینی استفاده کرد.

در حین رونویسی ژن ها RNA ریبوزومی ساختار های پر مانندی ظاهر می شوند.این ساختارهای پر مانند از تعدادی ژن های مربوط به rRNA و قسمت های بین آن ها که رونویسی نمی شود تشکیل شده است.هر ژن دارای یک محل شروع یک محل پایان رونویسی است که به طور همزمان به وسیله تعداد زیادی RNA پلی مراز یک رونویسی می شود. رشته های RNA کوچک تر به محل شروع نزدیک تر هستند. هرچه RNA پلی مراز به پیش می رود اندازه RNA بزرگتر می شود.

متاسفانه علی رغم توصیه های مکرر کارشناسان و متخصصان بهداشت و علوم غذایی، مبنی بر عدم استفاده از لیوان های یکبار مصرف شفاف برای توزیع چای و شیر و شیر کاکائوی نذری، به وفور شاهد استفاده از این ظروف برای پخش و توزیع نوشیدنی های داغ در میان عزاداران حسینی هستیم.

به گزارش سلامت آنلاین، اغلب چادرهای برپایی در سطح شهر که مشغول توزیع چای یا شیر داغ میان سوگواران حسینی هستند برای ادای نذر خود و به صرفه شدن آن، از لیوان های یکبار مصرف شفافی استفاده می کنند که فقط برای توزیع نوشیدنی های سرد همچون آب، شربت یا شیر سرد مناسبند و در صورت استفاده برای نوشیدنی های داغ، به دلیل عدم تحمل در برابر حرارت های بالا  اکثرا، تغییر حالت داده و منجر به مهاجرت مواد شیمیایی از لیوان به داخل نوشیدنی و در نهایت ورود به بدن می شوند که می تواند تهدید کننده سلامت سوگواران باشد.   

توصیه بر این است، متصدیان و مسئولان پخش نذری به علایم مثلثی و نشان های اختصاری که کف لیوان های یکبار مصرف نقش بسته، توجه کنند و ظروفی که دارای نشان PP یا پلی پروپیلن با کد 5 هستند را برای جا به جایی و توزیع فرآورده های غذایی داغ از قبیل آش و حلیم و نوشیدنی های داغ مورد استفاده قرار دهند و انواعی را که نشان  PS یا پلی استایرن و کد 6 دارند را فقط برای توزیع غذاها و نوشیدنی های سرد به کار ببرند.

با تمام این تفاسیر استفاده از ظروف گفته شده با رعایت اصول آن، نشان دهنده بهداشت و سلامت کامل آن نیست و احتمال مهاجرت مواد شیمیایی از این ظروف زیاد است و اولویت مصرف با لیوان ها و ظروف گیاهی و سپس کاغذی و فومی است که در صورت مهاجرت ترکیبات ظرف به داخل غذا و نوشیدنی، برای بدن کم ضرر خواهند بود.پس برای ادای نذری، علاوه بر سلامت غذا یا نوشیدنی به سلامت و بهداشت ظروف توزیع و پخش هم توجه کنید و سلامت عزاداران را فدای به صرفه شدن نذری تان نکنید که آن نذری، بی اجر و پاداش خواهد بود.

به گفته محققان این پژوهش، ما دارای حسی به نام "thermoception" (حس حرارت) هستیم که مسئول سنجش درجه حرارت بوده و به ما کمک می‌کند تا در سرمای زمستان بتوانیم میزان سرما را درک کنیم و بر طبق این حس لباس مناسب بپوشیم.

پیشتر احساس گرما و سرما در دسته‌بندی حس لامسه قرار می‌گرفت این در حالی است که به گفته محققان این پژوهش شما برای درک سرما یا گرما نیازی به لمس آن ندارید.

حس دیگری که همیشه مخصوصا در مدرسه و دانشگاه و محل کار به کمک ما می‌آید و ما از وجود آن بی‌اطلاع هستیم، proprioception (حس موقعیت اندام‌های بدن) نام دارد که به ما کمک می‌کند تا بدون نگاه کردن به صفحه کلید لغات مورد نظر خود را تایپ کنید.

این حس حتی در زمان راه رفتن نیز به کمک انسان آمده و فرد بدون نگاه کردن به زمین می‌تواند به راحتی راه رفته و به پاهای خود برای ادامه مسیر اطمینان کند.

به کمک این حس حتی بدون نگاه کردن به اندام‌های مختلف بدن می‌توان موقعیت آنها را درک کرد.

شاید بتوان گفت که ما ساده ترین کارهای خود مانند رانندگی، راه رفتن، تایپ کردن و غیره را مدیون این حس هستیم.

در نهایت، حسی به نام "equilibrioception" (حس تعادل) مربوط به حفظ تعادل ما بوده و از افتادن و زمین خوردن ما جلوگیری می‌کند.

البته محققان این پژوهش برای اثبات رسمی این ادعای جدید نیازمند انجام پژوهش‌های بیشتر هستند اما نکته قابل توجه اینجاست که بدون وجود این حواس زندگی برای ما بسیار دشوار خواهد شد.